Vandaag op de planning een verderzetting van de ingeslagen weg. Heb de afgelopen 3 weken 150 uur gegamed. Pax Dei blijkt een geweldig spel, ik schrijf er waarschijnlijk nog wel ergens een stuk over. Het volstaat te zeggen dat het spreekt tot mijn gamer hart.

Andrea heeft deze week een paardrijkamp. Ze geniet met volle teugen. ’s Morgens enthousiast vertrekken en ’s avonds zingend onder de douche. Een stralende dochter die vrolijk door het leven gaat.

Spijtig genoeg blijven de zorgen omtrent Quinten zijn herstel van longcovid. Toezicht op de meest basic dingen zijn momenteel noodzakelijk: eten, drinken, medicatie, beweging. Ik hoop dat hij snel weer betert want ondertussen toch alweer 3 weken bezig. Voor mezelf zeker een energiesloper. Vraagt heel wat tijd en inzet om dit op goede rails te houden. Na heel wat doktersbezoeken blijft er een heleboel onzekerheid. Onduidelijk hoe het nu verder moet. Ik neem het dag per dag.

Mijn voornemens om de dagstructuur doorheen de vakantie te behouden lukken redelijk.
Ontbijten lukt omwille van een goed voorziene stok achter de deur. Heb mezelf verplicht dit te melden aan begeleiding. Een systeem dat goed lijkt te werken.
Huishouden heb ik nog steeds onder controle.
Zorg voor de kinderen is natuurlijk geen probleem. Dat komt altijd op de eerste plaats.
Sociale contacten buitenshuis lukken niet. Gelukkig heb ik tot op heden voldoende contacten in huis waardoor dit voorlopig geen probleem is. Een aandachtspuntje om hier toch op in te zetten.
Voldoende tijd nemen om te gamen en zo mijn eigen rust en interne herstel te behouden lijkt fantastisch te lukken. Lang leve Pax Dei, Pax vobiscum.

Zoals je ziet. Zelfs tijdens een vakantie kabbelt het leven gewoon verder. Genieten van de kleine dingen als een BBQ, een zingende dochter, een game, tijd doorbrengen met de kinderen, samen haken, samen koken … samen lijkt het kernwoord.