De vakantie loopt stilaan op zijn einde. Ik heb weer zin om erin te vliegen.

Eerst sluiten we de vakantie af met een zeer druk weekend vol met ‘me-time momenten’. Morgen ga ik miniature painten, zondagvoormiddag is het terugkomdag van de mindfulness en in de namiddag een D&D sessie. Op de valreep mijn batterijen nog een extra boost geven.

Maandag begint de school weer. Andrea gaan we stilaan leren om zelfstandig naar school te fietsen. Quinten kreeg gisteren van zijn hulpverlener de boodschap dat hij moet leren eten op school. Hopelijk slagen beiden in hun doel, maar de lat werd wel zeer hoog gelegd voor Quinten. Dit gaat een behoorlijke dobber worden voor hem. – Altijd fijn als de ene hulpverlener verwijst naar de andere. Als Quinten het hier zo moeilijk mee heeft, dan moet zijn auticoach dit maar met hem bekijken en oplossen. Zo fijn als de spreekwoordelijke hete aardappel zonder overleg in iemands anders zijn todo-lijst word gezet.

Zelf ben ik ten zeerste benieuwd hoe mijn cliënten zijn omgegaan met de vakantie. Sommigen doen dat als vanzelfsprekend, voor anderen vergt het meer energie en inzet. Om nog maar te zwijgen van alle ouders die het allemaal in goede banen moeten leiden.

Er staat weer veel op de agenda. Voor de komende weken staat er zeker ook voldoende extra ondersteuning voor de kinderen op mijn planning. Het zal weer een kunst worden om de zorg voor hen, mijn vrijwilligerswerk en mijn noodzaak tot rust te combineren.

Ik begin vanavond rustig met een boek om mij gezelschap te houden. Het ideale begin van een druk weekend.