Vorige maandag was de eerste sessie van de mindfulnesstraining. Vol goede moed begon ik er weer aan. Met het basisidee dat ik deze 8 weken ga inzetten op het consequent behouden van mijn energiebalans. Dat blijkt echt nog geen evidentie.

Neem nu bijvoorbeeld vandaag. Op zich staat er niet veel op de planning. Onderhoud huishouden, was, uitgebreid koken voor het gezin, huiswerkbegeleiding voor Andrea. Hopelijk nog voldoende energie om dan ook nog wat te schrijven.

Nu is het middag. Ik heb het huishouden opgeruimd en huiswerk begeleid. Verder klopte mijn zoon bij me aan met computerproblemen waar ik ruim een uur aan spendeerde. Heb hem daaropvolgend ook geholpen met het opruimen van zijn bureau.
1,5 uur dat niet op de planning stond.

Na de dansles van mijn dochter suggereerde ik dat een douche misschien een goed idee was. Dit idee werd onthaald met gegrom en een dochter die nog meer wegkroop achter een YouTube filmpje. De suggestie werd een half uur later een bevel: je moet douchen.
En ja hoor, daar was de meltdown. Gegrom, gekrijs en andere primaire geluiden. Woorden lukte niet meer. Het heeft mijn man en mij ongelooflijk veel energie gekost maar Andrea is weer propertjes. En dat op iets meer dan uur. Positief: eenmaal de kledij na de douche weer aan waren kwam ook de spraak weer terug.
Soms vraag ik me dan af of het dit wel waard is. Maar af en toe kan je gewoon niet anders, het was alweer van zondag geleden. Ik had het verleden woensdag al laten passeren om de meltdown te vermijden.

Inzetten op energiebalans dus. Niet evident wanneer er toch weer veel ongeplande energieslopers in de dag kruipen. Het zal vandaag dus neerkomen op niet verder over mijn grenzen gaan in de namiddag. Ergens tijd vinden om toch nog te genieten van een tas thee.
Koken voor mijn gezin met een muziekje op.
Hopelijk nog een beetje schrijven.
En dit allemaal met de open haard aan zodat ik geen kou lijd.