Stilaan herstellend van de emotionele en fysieke rollercoaster van afgelopen weken word ik weer met mijn neus gedrukt op het feit hoezeer ik moet blijven inzetten op persoonlijke rust. Balans in mijn leven is essentieel wanneer ik anderen wil blijven helpen.

Tot mijn groot geluk kan ik tegenwoordig putten uit verschillende dingen die mij weer gronden. Ik leerde enkele jaren geleden dat persoonlijke balans bereikt wordt in een variatie tussen:

Emoties vermijden/afleiden
emoties verwerken/ruimte maken

en

dit alleen doen 
of samen met anderen

Dezer dagen ben ik bijzonder blij dat ik aan de slag ben gegaan met deze kennis. Waar ik vroeger hoofdzakelijk mijn toevlucht zocht tot emotioneel eten en/of gamen is de keuze nu uitgebreider. Ik zet in op mindfulness en dit zowel dagelijks alleen als regelmatig in groep. Ik praat voldoende met vrienden en dit zowel op social media als in het echte leven. Ik blijf creatief bezig met tekenen, schrijven (blog en fantasy verhalen), miniature painting. Koken behoort nog steeds tot het lijstje maar veel meer de gezondere opties.

Het grootste struikelblok is dat ik deze dingen niet mag laten verdringen door het dagelijkse leven. De immense zorg voor de kinderen, een kankeronderzoek en bijhorende angst, de bergen administratie die onze overheid mijn kant opstuurt, de tweewekelijkse bezoeken aan het ziekenhuis voor behandeling chronische aandoening, de kleine en grote dagelijkse dingen des levens. De realiteit is dat 24 uur op een dag vaak te weinig is en het eerste dat de deur uitvliegt is mijn persoonlijke herstel tijd. Blijkt nu weer maar eens dat dit me zuur opbreekt.

Met hernieuwde moed blijven inzetten op die balans in het leven. Zorg voor man en kinderen, zorg voor cliënten maar zeker ook zorg voor mezelf.