Een week Frankrijk.

Gisteren thuisgekomen van een deugddoende vakantie.

We hadden een huisje (gîte) gehuurd in Loiron Ruillė, Frankrijk. Om te zeggen dat het huisje ‘in the middle of nowhere’ lag, is een onderstatement. Met de auto was het toch 20 minuten tot de eerste tekenen van een dorpje.

Het gevolg: absolute rust. Net wat we nodig hadden.

Wanneer we op het terras zaten waren we omringd door mais en tarwevelden. Enkel de nauur was te horen en heel af en toe een TGV in de verte. Allerlei vogels, het ruisen van de wind en af en toe het hinikken van het plaatselijke paard of een miauw van de aanwezige poes.
’s Morgens en ’s avonds echt genieten van rust.

Overdag trokken we er al eens op uit. Vakentie is voor ons ook af en toe iets bezichtigen.
We gingen naar de Mont Saint-Michel. Er bleek een pendelbus te rijden. Wachtijd om in te stappen was ongeveer 20 minuten en dan nog 5 minuten rijden. Een afstand van 3.5 km, we besloten dus maar te voet te gaan. Duurt niet wo heel veel langer dan staan wachten op die bus. Een zalige wandeling door de natuur, in de wind en tussen een paar honderd andere toeristen. Van massatoerisme gesproken. Mooie wandeling maar veel te veel mensen.

In de buurt is tevens een gallo-romeinse site met museum,  opgravingen, fort, tempel en theater. Zeker de moeite waard om dit te bezoeken. Hier moeten we ooit terug naartoe om alles nog eens te doen. Dit keer hadden we eigenlijk te weinig tijd.

Sven en Quinten maakte daarenboven bijna dagelijks een fikse wandeling. Met veel plezier liet ik dit aan hen over terwijl ik thuis met Andrea de rust opzocht.

Natuurlijk kon een occasioneel bord- en kaartspel niet ontbreken.

Naast alle plezier, uitjes, … leerde ik weer veel over onszelf.
Rust is een absolute noodzakelijkheid. Zelfs op het einde van de wereld waar letterlijk geen ander mens te bespeuren viel hadden mijn kinderen dagelijks nood aan extra rustmomenten. Prikkels verwerken is echt wel moeilijk voor hen (zeker voor Andrea).
Verder is en blijft op vakantie gaan een hele oefening in verandering. Je eigen (t)huis verlaten en letterlijk even ergens anders gaan wonen. De stress begint al dagen op voorhand. Inpakken, thuis opruimen, je vrienden uitlgeggen dat je er even niet gaat zijn, … Eenmaal daar moet je wennen aan het niet hebben van je eigen routine en dit in een onbekende omgeving. Ander huis, ander bed, ander eten, andere geuren en geluiden, …. . Echt alles veranderd! Zoals gewoonlijk vroeg het enige aanpassingen, was er na enkele dagen de crash van mijn zoon die het niet meer aankon, …

Maar niet zoals gewoonlijk hebben we toch een aantal dingen speciaal aangepast. De eerste dag zijn we gaan winkelen en hebben alles gekocht wat wij nodig hadden om het huis wat aan te passen aan onze noden.

• Een tafellaken voor de houten tafel buiten. De tafel voelde sensorisch niet helemaal goed en dus zorgden we voor een oplossing.
• Extra mierendozen, een spuitbus tegen de vliegen, muggenrollers. Met een dochter die angstig is voor elk insect en een zoon die allergisch is aan muggenbeten was dit noodzakelijk. Ik had weinig zin in dagelijk meerdere paniekaanvallen van mijn dochter owv insecten en/of een tripje naar de plaatselijke dokter voor de allergie van mijn zoon. Hoewel ik natuurlijk medicatie meehad is dat toch nodig als de reactie ernstig wordt of bv op het aangezicht zit.
• Speciaal eten gaan kopen dat mijn zoon altijd iets kon eten, ook wanneer het dagelijkse eten eens een keer tegenvalt. Eten is niet gemakkelijk voor hem en ik wil niet dat hij zich hier meer zorgen om moet maken dan noodzakelijk. Hij doet flink zijn best om nieuwe dingen te proberen maar wanneer het echt niet gaan moet hij van mij geen honger lijden. Ik zorg dat er thuis altijd een alternatief is.
• Verder had ieder kind een eigen kamer waar ze zich konden terugtrekken wanneer de chaos in hun hoofd te veel werd. Hier werd gretig gebruik van gemaakt. Maar goed ook want zo had ik als mama ook vakantie en moest ik niet teveel ingrijpen op meltdowns en shutdowns.

Stap voor stap leren we wat iedereen nodig heeft op vakantie. Het is fijn om te zien dat iedereen hierin groeit.
Maar iedereen was ook heel blij om uiteindelijk terug te mogen keren naar ons eigen huis, met eigen routines en gewoontes. Vakantie leert ons voornamelijk hoe goed we het thuis hebben.

Erg genoten om er even tussenuit te zijn. Maar zeker zo blij om weer thuis te zijn.