Elke ochtend maak ik bewust tijd om 20 minuten naar de motivatiegesprekken te horen die bij de challenge horen. Iedere keer weer gekoppeld aan een kleine meditatie.
Raar hoe een minimale inzet toch tot een grote impact heeft.

Op zich hoor ik niets nieuws. Het laat me ook niets doen wat ik vanuit mezelf niet zou doen. Maar het geeft dat duwtje in de rug om van elke dag het beste te proberen maken. Om niet bij de pakken te blijven zitten maar er  voor te blijven gaan.

Neem vandaag bijvoorbeeld. Al een paar dagen last van allergie waardoor mijn lichaam pijn doet en de slaap onderbroken is. Stilaan begint dit te wegen. Ik zou meer kunnen slapen om de gemiste slaap  in te halen, ik zou pijnstillers kunnen slikken om de pijn in gewrichten te ontlasten. Of ik kan accepteren dat het nu een paar dagen wat moeilijker is. Zonder hier echt een issue van te maken. Het leven gaat door en er is elke dag zoveel om dankbaar voor te zijn.

Voorlopig opteer ik om de last van de allergie te accepteren, binnen de grenzen dat ik wel een allergiepil inneem. Het hoeft ook niet erger te zijn dan nodig. Ik focus op de dingen in de dag waar ik mijn passie/creativiteit in kwijt kan.

Deze voormiddag zie ik cliënten en vanavond krijg ik bezoek van mijn beste vriendin en haar zoon. Het is vrijdag dus ook de vrienden van Quinten hebben hier hun plekje vanavond. Al dat leven in huis, daar wordt ik opgewekt van.
De zon doet al volop haar best, de vogeltjes zingen hun mooiste lied, mijn dochter zingt en danst door het huis. Het energieniveau bij haar ligt hoog en het is fijn als het er dan zo uitkomt. Het geeft een positieve vibe.

De challenge herinnert me weer maar eens na te denken welke bril ik kies om op te zetten. Het verandert de realiteit niet, maar beslissen om te focussen op de goede dingen van vandaag in plaats van op de moeilijkheden verandert wel de insteek waarmee ik aan de dag begin.