Ik kan met momenten echt  genieten van de dingen des levens. Nu is er weer zo een momentje aangebroken. Mijn bullet journal is bijna vol en het is tijd om een nieuwe te kopen. Enerzijds wil dit zeggen dat er een hele schrift volgeschreven staat met op elke pagina een vermelding waarom ik die dag dankbaar was. Maar dat is helemaal niet het klein gelukse dat ik nu heb. Het is veel materialistischer. Ik mag een nieuwe kopen. Uitzoeken welke cover ik nu eens zou nemen?

Die met bloemetjes?
Of die met dieren?
Eentje met een enkele kleur?
Een Aziatische tekening op de voorkant?
…

Zoveel mogelijkheden. Daar wordt de kleine materialist in mezelf blij van. Ik ben al dagen met een glimlach op mijn gezicht aan het bekijken welke ik nu het interessantste vind. Het besluit: eigenlijk doet het er niet toe. Zolang ik maar kan schrijven ben ik gelukkig.