Afgelopen weken volgde ik een training die me beter leerde omgaan met stress. Jezelf beter leren kennen en hiernaar handelen lijkt de kern van de boodschap te zijn. Wekenlang keek ik naar mezelf en zag dat ik goed bezig was. Doorgaan op hetzelfde pad lijkt de boodschap.

Tijdens de laatste trainingsdag moest ik een lijst¹ invullen om te kijken welke stressklachten ik de laatste maand ervaren had. Ik voelde me trots want ik heb net een heel goede, rustige, stressvrije maand achter de rug. Ik vinkte enkel die items op de lijst aan waar ik echt last van had. Uiteindelijk kwam ik aan 25 items. Met een fijn gevoel vulde ik deze lijst in want ik kon vele items overslaan waar ik toch geregeld last van heb.

Daarna kregen we het indicatieblad om te kijken welk advies bij de hoeveelheid stressindicatoren hoort. Het mijne luide:

“Je bent waarschijnlijk overspannen of burn-out. Meer rust is dringend nodig. Start met stress- en burn-outcoaching. Bij trauma’s, depressie of complexe stressklachten, zoek hulp bij een psycholoog. Een bezoek aan de huisarts is echt nodig.”

(Ter info: er kwam geen advies meer na 20+ klachten, dat was het maximum.)

Dat kwam toch even binnen. Zo een advies na een prachtige maand. En dan realiseer ik me de waarheid. Ik ben extreem stressgevoelig. Ik heb al een psycholoog, psychiater, huisarts, auticoach die me opvolgen. Ik krijg deze oefening in een stress- , burn-out training. Dus de hulp die aangeraden wordt is al aanwezig.

Waarom? Ik zeg het al heel lang. Waar bij een normaal persoon het basis-stresslevel bij rust op ongeveer 10% ligt, ligt het mijne al op 70%. Ik ervaar altijd een vorm van stress. Het is gewoon mijn aard door een combinatie van trauma’s, autisme, PTSD, … Dus ja, wanneer ik een goede maand had dan is dit voor normale personen nog steeds het gevoel van extreme stress. Voor mij is dat mijn basisgevoel.

Omdat ik dit al jaren besef ben ik dan ook actief bezig met mijn energieniveau. Wanneer ik hier zeer bewust mee omga dan krijg ik af en toe een goede maand zoals deze. Doe ik dit niet of komen er onverwachte zaken op mijn pad dan stijgt mijn stress tot in de rode gevarenzone waardoor er uitvallen zijn op cognitief, motorisch en sociaal vlak.

Voor mij nog eens het bewijs dat ik goed bezig ben. Ik had toch maar weer een fijne maand. Eentje met voor mij basisrust. En ach, dat normale mensen bij deze rust al panikeren over teveel stress, dat is dan hun probleem, niet? Voor mezelf onthoud ik: actief en preventief blijven inzetten op rust en energiebalans bovenaan mijn prioriteiten lijstje zetten.

Trots op mezelf dat ik zo goed bezig ben.

1Kwalitatieve inventarisatie spanningsklachten (KIS), Rogier 2020