Sinds ongeveer een jaar ben ik lid van Aut & Out. Het is een organisatie voor en door LGBTQIA+ volwassenen met autisme. Zoals velen al weten voelde ik me er direct thuis en zit ondertussen mee in het admin team.

Elke eerste zaterdag van de maand wordt er een bijeenkomst georganiseerd en zo ook afgelopen zaterdag. De eerste keer ‘in het echt’ na vele maanden online activiteiten. We gingen samen wandelen in het Middelheimpark te Antwerpen en daarna speelden we Kubb. Het viel te verwachten, ik verging van de zenuwen. Maar gezien ik er echt zin in had zette ik me over de zenuwen, nam de nodige medicatie tegen de fysieke ongemakken van stress en boekte zondag een dag rust in mijn agenda. Zo gaat dat dan met autisme. Zelfs dingen die ik echt leuk vind kunnen me overrompelen met zenuwen. De nodige voorbereiding en rust nadien zorgen dat ik toch grenzen kan verleggen en meedoen aan dit soort uitdagingen.

Naarmate de dag naderde stegen de zenuwen trouwens tot hoogtepunten zoals ik ze al maanden niet meer voelde. Dan maar eerlijkheid troef en communiceren hoeveel zenuwen ik had. Samen hebben we dan naar oplossingen gezocht. Laat het aan het team van Aut & Out over om zenuwen voor een activiteit te begrijpen en tot oplossingen te komen. Eva was zo lief om een half uurtje vroeger te komen zodat ze eventueel kon trouble shooten als ik het niet vond en om me te laten wennen aan de locatie alvorens de deelnemers zouden arriveren. Dankjewel.

De locatie werd duidelijk op voorhand doorgegeven met foto’s zodat ik niet enkel moest rekenen op google maps. Info die trouwens standaard gedeeld was naar alle deelnemers. De planning werd opgemaakt en aan iedereen gecommuniceerd. Zo fijn dat hier ‘echt’ verstaan wordt wat autisme is en er dus in de normale procedure van aankondigingen al rekening gehouden wordt met mensen zoals ik die zenuwen hebben, niet goed weten waar ze moeten zijn, … Een duidelijke locatie, een duidelijke planning en een team dat er staat voor extra vragen waar nodig. Wat kan ik me in hemelsnaam nog meer wensen voor een activiteit? Niet voor niets dat ik me hier thuis voel.

Een mens kan altijd meer wensen. Doordat ik een half uurtje vroeger was had ik tijd voor nog een tasje thee en een stuk appelcake. De rust voor de storm … euhm activiteit. En toen kwamen de deelnemers stilaan aan.

We splitsten op in 2 groepen om ons braafjes aan de corona-maatregelen te houden. Ik zat in de groep die eerst ging wandelen en dan Kubb speelde. Achteraf gezien besef ik dat al die zenuwen niet nodig waren. Het was een fijne namiddag met vrienden. Ik heb gelachen, gebabbeld, gewandeld, kunst bekeken, … Zo genoten van nog een mensen in’t echt te zien.