Heel de vakantie naar uitgekeken en nu zijn we er eindelijk: Spanje. Het is voor mij een tweede thuis. Ik kom er al (ongeveer) 36 jaar op vakantie. Ik ken ieder hoekje en weet alles zijn. Voor iemand met autisme is dat een zaligheid. Geen grote verrassingen, alles een beetje zoals het altijd gaat. Een semi-vaste routine, alhoewel zeer anders dan deze thuis. Spanje, het land van alles mag en niets moet, maar toch met een zekere structuur ingebouwd.

Dit jaar had ik voor de tweede keer thuis een vakantieplanning gemaakt voor structuur en ventilatie. Als de school wegvalt en de kids thuis zijn, dan wordt het ineens een stuk drukker thuis. En dan moet ik voorzien dat ik genoeg rust voor mezelf inplan. En wonderwel: het plan dit jaar heeft gewerkt. De zomer is voorbij gevlogen. En nu kan ik deze afsluiten in stijl, op een zalig terras in Spanje.

Maar Spanje met mijn gezin brengt ook de nodige eigenaardigheden met zich mee. Mijn zoon is nog steeds aan het ‘aanpassen’. Hij moet weer wennen aan een andere omgeving. Hoewel ook hij hier al zijn hele leven op vakantie komt, heeft hij hier meer moeite mee dan ik. Maar ondertussen kennen mijn man en ik dat wel want het is een jaarlijks terugkomend ding. Mijn zoon heeft nood aan ruimte en rust, structuur en een duidelijke planning. En hier is die duidelijke planning een stuk minder, ruimte is ook minder want geen eigen kamer, het eten is anders, de geur is anders en het klimaat is anders. Tja, wat wil je dan van iemand met autisme, dat is aanpassen voor de beste onder ons. Maar de vorige jaren leren ons dat hij na een paar dagen wel mee kan. Ondertussen proberen wij zoveel mogelijk ondersteuning te bieden en dingen te doen die hij leuk vindt. Nu is mijn man met de kids naar het zwembad en kan ik van deze tijd gebruik maken om zelf rust in te plannen. Dit wil zeggen: eens rustig kunnen douchen, bloggen, mediteren en ja: ook een was draaien en wat opruimen.

Zelf vraagt Spanje voor mij ook de nodige aanpassing. Maar ik heb hier al jarenlang ervaring mee. Ik heb vooral nood aan ventilatie (tja, dat is niet nieuw zeker) en rust. Daarnaast heb ik dit jaar ook mijn meditatiekussen bij, waar ik al dankbaar gebruik van gemaakt heb. Dat wordt een vast item voor mee op reis in het vervolg. En verder heb ik thee van thuis meegenomen. Kwestie van toch dat bekende tasje thee als rustvorm bij te hebben.

Een hele zomer kijk ik uit naar de reis. Plan wat ik hier ga doen en bereid alles zo goed mogelijk voor. Om dan hier te zijn en te denken: wat ga ik thuis allemaal doen in september. Het is zeer moeilijk om gewoon ‘hier’ te zijn. Hoewel ik hier echt kan genieten van het leven en bijna elke dag wel ergens buikpijn heb van het lachen. Ik en Spanje, dat betekend gieren van het lachen, lachen tot de tranen vloeien, … De voorbije jaren keek ik altijd uit naar de school van de kids en hoe ik dit moest gaan aanpakken om de nodige ondersteuning te bieden. Dit jaar veel beter voorbereid. De boeken van Quinten liggen klaar, per vak in een schuif zodat er niets verloren kan gaan (hopelijk). Beide gaan naar het tweede jaar dus niet al te veel aanpassing. En we hebben een auticoach voor de kinderen die de nodige hobbels mee kan opvangen. Dit geeft voor het eerst in jaren ruimte om ook voor mezelf dingen plannen. Ik kijk dan ook erg uit naar de mindfulness-cursus die eind augustus van start gaat. Leren leven in het ‘hier en nu’. Misschien al iets om hier uit te proberen. Toch wat meer ‘hier’ zijn en nog niet in september.

Zo blij dat ik hier weer kan zijn. Op het terras genieten van … het zalige leven. Toen ik het tien jaar geleden erg zwaar had, moest ik op vraag van mijn psychologe een veilige plek creëren in mijn hoofd waar ik altijd naartoe kon. Deze veilige plek was en is ‘dit terras’, hier in Spanje. De veilige plek moest iets meer gedetailleerd (waar ben je, wat doe je, met wie, …). Voor mij was dit: hier op dit terras, boontjes doppen met mijn vader, drinken op tafel en genieten van het zalige weer. In al die jaren is dat weinig veranderd. Alleen is het nu: hier op dit terras, groenten snijden, drinken op tafel en genieten van het zalige weer. Mijn absolute veiligheid ligt hier. En gewoon dat gevoel, dat is hemels.

Mijn lieve lezers, ik ga genieten van ‘mijn terras’. Het ga je goed en tot na de vakantie.