Weer een vakantie die voorbij gevlogen is. Tijd voor een terugblik.

Het was een erg rustige vakantie wat wij hier allemaal erg appreciëren. Vakantie betekent hier echt nog bekomen van het drukke leven en even terug de batterijen opladen. Dus niet: alles volplannen met activiteiten zodat je geen tijd hebt om even ‘niets’ te moeten. Mijn kinderen genoten ervan om te kunnen uitslapen. Wat dus betekent dat ze tot ergens tussen zeven en acht uur in bed lagen. Maar voornamelijk dat wanneer ze opstonden ze ook nog tijd kregen om rustig wakker te worden, geen rush om op tijd klaar te zijn. En hoewel ik meestal gevraagd heb om toch even kleren aan te trekken, het ging allemaal aan een veel rustiger tempo. Quinten genoot er vooral van om niet direct te moeten ontbijten. Hij wordt graag heel erg rustig wakker, ontbijt dat kan gerust een uurtje wachten.

En nu de kinderen wat groter worden, heb ik ook tijd ingepland voor mezelf, even tijd zonder de kinderen. Bijna elke dag mediteren of wandelen om het hoofd tot rust te brengen. Natuurlijk ook elke dag even gamen, anders zou ik mezelf niet zijn. En wonderwel dit plan heeft gewerkt, het verlof liep veel vlotter dan anders. Ergens halverwege wel even een dipje (zie blog: autisme), maar daarna ging het weer beter. Zeker ook omdat er een stok achter de deur stond dat ik na de vakantie even moet vermelden aan 2 personen hoe flink ik me aan mijn structuur gehouden heb. En geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om dan te zeggen; oh, dat plan heb ik buitengegooid en gewoon lekker mijn eigen ding gedaan. Daarvoor ben ik dan weer te plichtsbewust. Zonder dat plan had het waarschijnlijk veel moeilijk geweest in week 2, dus zeker onthouden voor volgende vakanties.

Wil dit dan zeggen dat wij niets gedaan hebben, natuurlijk niet. Vrienden van Quinten zijn gekomen en gegaan. Hier bij ons, samen naar het skatepleintje, even samen naar de speeltuin. Of gewoon in de tuin spelen, dat was een favoriete bezigheid deze vakantie. Oh en natuurlijk de PC, het huis vulde zich met gebabbel en gelach elke keer Quinten zich voor zijn PC zette. Het is fijn om te horen hoeveel vrienden hij daar heeft en hoeveel hij dan kan lachen. Als moeder vind ik niets zo leuk als mijn kinderen horen lachen.

Verder is mijn beste vriendin nog gepasseerd. Enkele uren bijbabbelen, roddelen, lachen, … Gewoon gezellig samen. Mijn broer en gezin zijn komen BBQ-en wat ik ook zeer leuk vond. Oh, ik vind koken eigenlijk gewoon leuk. Dus dit verlof heb ik samen met de kids ook de nodige desserts gemaakt. Niet altijd even gezond, maar wel steeds even gezellig.

Voor de vakantie had ik aan Andrea beloofd dat we tijdens de paasvakantie wel naar de speeltuin van het stadspark zouden gaan. Met de stralende zon van afgelopen donderdag was het moment eindelijk aangebroken. Eerlijk gezegd had ik weinig zin, maar beloofd is beloofd, dus we zijn gegaan. Andrea heeft zich super geamuseerd. En ik ben eindelijk op een moment in tijd aangekomen dat ik niet meer overal naartoe moet om te duwen of zo. Ze kan flink alleen spelen of met de andere kinderen, mama heeft ze zo niet meer nodig. Dus voor mij ook een vrij rustig moment.

Dus daar zat ik dan, op een bankje. Zalig van het zonnetje aan het genieten. De dame die naast me zat vond het noodzakelijk om erop te wijzen dat het die dag wel erg mooi weer was. Ook het feit dat ze vond dat ze al meer dan lang genoeg in de speeltuin was, werd met me gedeeld. Niet dat ik veel met deze info was en heel veel zin in een sociale babbel over koetjes en kalfjes had ik niet, maar zoals dat dan verwacht wordt toch maar even meegepraat. Na enige tijd vond de dame het echt wel genoeg, ze riep haar kinderen en ze gingen naar huis. Haar tijd in de speeltuin zat erop. En ik vond het zalig, het bankje was nu helemaal voor mij alleen en ik hoefde niet meer te keuvelen met onbekenden.

De rust in mijn hoofd kwam er al snel. Mijn gedachten dwaalden af naar mijn agenda de komende dagen. Zo bijvoorbeeld naar het einde van de vakantie. Quinten gaat voor de eerste maal sinds oktober terug met de fiets naar school gaan. Dit onder lichte dwang van mij, hij gebruikt liever taxi mama. Dinsdag en woensdag met de fiets en dan evalueren. Ik hoop voor zijn zelfredzaamheid en mijn taxibedrijfje dat hij de smaak terug te pakken heeft en verder met de fiets wil blijven gaan. Dat is veel praktischer voor ons allemaal. Na zijn val in oktober waarbij hij zijn elleboog gebroken heeft, had hij toch wel een schrik te pakken voor het fietsen. Hopelijk kunnen we deze nu volledig achter ons laten.

Verder zou het geen paasvakantie zijn zonder paaseieren. Oma en opa hebben hun huis open gezet voor de paashaas. Wat was/is Andrea blij met die schat aan chocolade. Dat die paashaas enkele uren nadien ook nog bij ons thuis passeerde maakte de dag compleet. Een dolgeukkige dochter want de paashaas was haar niet vergeten. Quinten is veel nuchterder in die dingen, mmmm chocola (maar die krijg ik anders ook wel). Wat hij vooral leuk vond was gewoon het gezelfschap van oma en opa en co.

En vandaag als laatste dag van de vakantie kwam mijn praktische kant naar boven. De boekentassen van de kinderen zijn helemaal in orde. De nieuwe hoofdstukken wiskunde die Quinten morgen moet meenemen zitten mooi in zijn ringkaftje en alle bladzijden zijn voorzien van die plastieken ringetjes tegen het doorscheuren. Hun kleding voor morgen ligt ook al klaar.

Oh en voor mezelf, ik heb mijn fiets gewassen. Dat doe ik veel te weinig, maar als Quinten met de fiets naar school gaat, dan krijg ik mischien de ruimte om terug met Andrea naar school te fietsen. En dat doe ik dan toch liever met een (redelijk) propere fiets.

Samengevat: wij hadden een leuke vakantie en kijken uit om er vanaf morgen weer in te vliegen.