Sinds enige tijd ken ik het genot van meditatie. Ik ben zeker geen deskundige en ken de kneepjes hiervan zeker niet ten gronde. Maar daar maak ik me helemaal niet druk in. Meditatie dient voor mij als een spiegel naar mijn binnenste. En wanneer ik eenmaal diep vanbinnen in mezelf ben, dan vind ik meestal rust.

Gewoon gaan zitten en tot tien tellen, telkens opnieuw. Alles wat komt bovendrijven even toelaten en dan weer loslaten. Gewoon weer bij 1 beginnen en opnieuw tellen. Soms duurt het niet lang vooralleer ik vaak bij 10 geraak zonder dat er gedachten naar boven komen. Soms lukt het me enkel de laatste paar keren. Maar op zich doet zelfs dat er niet toe.

Aan meditatie zijn voor mij wel enkele randvoorwaarden verbonden. Ik wil ergens rustig kunnen zitten. Dat wil zeggen dat ik niet het gevoel mag hebben dat ik elk moment gestoord kan worden door mensen die binnen en buiten lopen, kinderen die mij nodig hebben, een GSM die berichtjes binnenkrijgt, … Dus in de praktijk doe ik dit op momenten dat ik alleen ben. En dan gaat mijn GSM op stil. Of ik verplaats mij naar het tuinhuis. Ook daar is het lekker stil en zit ik uit de weg. Niemand die mij daar komt storen. En in de winter zit ik dan lekker naast ons kacheltje, dat is dan ook ineens lekker warm. En in de lente en zomer hoor je de vogeltjes fluiten, gratis de natuur erbij.

Daarnaast neem ik ook mijn meditatiekussentje bij de hand. Het is een handig kusssentje waarop ik gemakkelijk mijn balans weet te vinden. Ik ben niet zo soepel om al die mooie meditatiehoudingen te doen, dus ik doe het lekker op mijn manier. Kussentje, kleermakerszit en rechte rug, handen voor mij gevouwen. Ach, zoals al aangehaald, de fijnere kneepjes ken ik niet, maar ik ben gelukkig zoals het is.

Ik zou heel graag meer meditatiemomenten hebben, maar in de praktijd komt het er veel te weinig van. Maar daarnet heb ik er weer van genoten. Kids in bed, Sven naar de training en geen dingen in mijn agenda gepland. Ik heb mij rustig gezet, GMS op stil, timer op 20 minuten. En zodra ik zat en begon te tellen stroomde er weer vanalles binnen. Maar het loslaten lukte wonderwel vrij goed. En na enkele pogingen tot 10 tellen kwam er een warme innerlijke gloed. Ik zat met een glimlach op mijn gezicht en was kalm.

En wat doet een mens na een meditatie. Wel ik drink een tas thee en schrijf dit blogje. Een tas thee is voor mij standaard na een meditatie. Wel eigenlijk heb ik in huis meestal wel ergens thee staan. Tja, ik ben dan ook een fervente theedrinker.

Verder heb ik ook nog meditatiedromen. Ooit zou ik graag mijn meditatie willen delen. Maar ik weet dat dit niet simpel wordt. Ik moet namelijk iemand anders vinden die enerzijds ook mediteert en anderzijds die ik ook nog genoeg vertrouw om mezelf bij te ontspannen. Dat lijkt wel een heel moeilijke order. Maar wie weet, ooit in de toekomst. Ik leer tegenwoordig dat wanneer ik toelaat om gewoon mezelf te zijn, vele dingen mogelijk zijn.

In ieder geval blijf ik ondertussen lekker op mijn manier mediteren. Zalig gewoon.