Als ik mijn materialistische dromen echt de vrije loop laat, dan fantaseer ik over een auto. Eentje die ik nooit van mijn leven ga kunnen/willen betalen en eentje die absoluut niet meer milieurealistisch is.

Tot een week geleden was mijn absolute droom ooit een kleine porsche te hebben. Zo eentje waar je met 2 personen in kan en dan geen plek meer hebt om de boodschappen te zetten. Of nog liever: een Aston Martin, Vantage. Zo een auto om rond de kerk te rijden, want op verlof kan je er niet mee. Geen plek om de bagage te steken. Absoluut niet praktisch, veel te duur, veel te milieuonvriendelijk en mijn grote droom.

Nu zag ik deze week een auto die ook mijn hartje sneller deed slaan, een BMW Z4. Toch al iets meer betaalbaar en uitermate mooi. Maar ik blijf erbij dat een auto een gebruikvoorwerp is en daar geef ik niet zoveel geld aan uit. Dat is dan de realiteit die tot mij spreekt. Maar dromen mag toch ook. Spijtig dat mijn dromen de rekening niet kunnen betalen.

Wanneer mijn hoofd vol is, dan ga ik graag een eindje rijden. In mijn auto met muziek (te luid) op, dat is tot rust komen. Zou het niet zoveel mooier zijn in zo een droomauto?