Op 28 april, midden in de nacht, wordt ik op de hoogte gebracht via de dansschool van mijn dochter dat er een danser positief testte op corona. We worden op de hoogte gesteld zodat we extra alert kunnen zijn. Indien contacttracing contact neemt en/of de dansschool verdere instructies krijgt worden we op de hoogte gebracht. Het contact met de besmette persoon zelf was op 24 april.

Heel fijn dat de dansschool zijn verantwoordelijkheid neemt en iedereen verwittigd zodra ze het zelf weten, al was het midden in de nacht, de info werd dadelijk gecommuniceerd. Goed gedaan! Verder wordt er in kleine groepjes gedanst, afstand gehouden en verluchting voorzien. Dus alles netjes volgens de opgelegde maatregelen.

Alleen is ‘wees extra alert’ nogal onduidelijk. Wat houdt dit concreet in? Enig zoekwerk levert een mooi resultaat op.

Algemene informatie · Je kan ziek worden tot 14 dagen na je contact met de persoon met corona. Als mensen ziek worden, krijgen ze meestal klachten binnen de 10 dagen na het contact. · Het risico dat je besmet werd, hangt af van de leeftijd van de persoon die corona heeft en van het soort contact.

Wees niet ongerust, maar let wel goed op

Wat moet je* doen?
(*je = enkel de persoon die contact had met iemand met corona)
1. Beperk je contacten tot de meest noodzakelijke
· Je mag naar school gaan. Indien nodig mag je ook naar de opvang.
· Zie buiten de school, zo weinig mogelijk mensen.
Je mag niet naar je hobby’s (sportclub, kunstacademie, jeugdbeweging,…).
Je mag je familie of vrienden niet bezoeken.
2. Volg je gezondheid goed op
· Controleer je temperatuur 2 keer per dag.
· Ben je verkouden, heb je koorts, kan je moeilijk ademen, moet je vaak hoesten, of kan je niet zo goed meer ruiken en proeven? Telefoneer direct de huisarts (van wacht). Die beslist of een test nodig is en geeft advies.
3. Bescherm je huisgenoten
· Was je handen met water en zeep. Doe dit meerdere keren per dag. · Hoest en nies in een papieren zakdoek. Gooi de zakdoek direct in de vuilnisbak. Was daarna je handen. Heb je geen zakdoek? Hoest en nies dan in de plooi van je elleboog. · Gebruik aparte spullen in huis: borden, glazen, bestek, tandenborstels, handdoeken,… · Verlucht je woning. Zet vaak een raam of deur open. · Heb geen contact met kwetsbare huisgenoten zoals oude mensen, mensen met suikerziekte, mensen met problemen aan het hart of de longen en mensen die snel ziek worden.

Concreet wil dit dus zeggen dat ik mijn contacten niet moet beperken. Ik had namelijk geen contact met de besmette persoon en er staat duidelijk ‘enkel de persoon die contact had met iemand met corona’. Thuis hebben we enkele maatregelen doorgevoerd: Andrea heeft zoveel mogelijk apart gegeten (vond ze trouwens heel fijn). Ramen veelvuldig opengezet. Doen we dat niet allemaal nu het iets beter weer is? Temperatuur veelvuldig genomen, geen koorts. Ik ga ervan uit dat het normaal is dat iedereen een eigen bord, bestek, …, handdoek, tandenborstel, … heeft. Dus daar diende geen aanpassing.

Zelf heb ik sinds 28 april vier contacten gehad. Ik ben met mijn zoon naar de huisarts moeten gaan wegens niet gerelateerde zaken. Allemaal mondmasker op, handen ontsmetten dus normaal geen probleem. Ik heb familiehulp gehad die ik inlichtte over de situatie en die na overleg met haar baas geen probleem zag. We zaten in een goed verluchtte ruimte, met minstens 1,5 meter afstand en mondmasker. Ik ben gaan wandelen met een vriendin die ik ook inlichtte over het contact van mijn dochter. En ik heb mijn knuffelcontact gezien.

Allemaal zaken die volgens de huidige maatregelen perfect mogen. Vandaag, zondag 2 mei, krijgt mijn man telefoon van contacttracing. Andrea heeft op 24 april een laag risicocontact gehad. Euhm, ja dat wisten we al. Heeft Andrea momenteel symptomen van corona? Tja, Andrea heeft sinds gisteren een hoestje. Direct duidelijk natuurlijk: geen risico, thuisblijven, morgen huisarts informeren en doorverwijzing vragen voor coronatest.

Mag ik er even op wijzen dat mijn dochter onder normale omstandigheden een verkoudheid heeft van 1 september tot 30 juni. Dat het het afgelopen jaar met alle maatregelen veel beter gaat. Dat afgelopen donderdag er een fietsparcours was op school. Buiten, half in de regen en wind en dat de verkoudheid waarschijnlijk gewoon daarvandaan komt. Ze geen koorts heeft. Perfect ruikt. Maar goed, een coronatest dus. Better safe than sorry.

Nu stel ik mij dus vragen over mijn eigen gedrag. Ik heb 4 mensen gezien naast mijn gezinsleden. Schuldig dat ik mij voel. Als mijn dochter nu positief test en ik dit zou overgekregen hebben, heb ik dan ongewild toch corona doorgegeven? Had ik mijn contacten niet meer moeten beperken?

Mijn schuldgevoel vreet me op. Anderzijds kijk ik dan naar het nieuws en zie artikels over La Boum2. Al die demonstranten samen, zonder afstandsregels, vaak zonder mondmasker, … Zelfs zonder demonstratie, de winkelstraten zijn tegenwoordig weer goed gevuld. De terrassen gaan weer open. En strikt genomen deed ik helemaal niets fout. Strikt genomen moest ik alleen extra alert zijn op het medisch welzijn van mijn dochter en die heeft enkel sinds gisterenavond een hoestje. Waarbij ik uit mezelf al besloten had om morgen contact op te nemen met mijn huisarts.

En toch: het schuldgevoel blijft. Het gaan korte, bezorgde nachten zijn tot ik de uitslag van mijn dochter haar coronatest ken. En niet omdat ik vermoed dat het wel eens corona zou kunnen zijn, die kans acht ik zeer klein. Maar echt uit eerlijk, intense en ethische schuld. Wat als die kleine kans waarheid wordt, had ik dan niet meer kunnen doen?

Ik weet niet of oproepen tot: ‘blijf in je kot’ tegenwoordig nog zin heeft. Iedereen is de maatregelen beu en zoekt zijn eigen weg tussen maatregelen en praktisch leefbaar zijn. De scholen gaan weer open, de terrassen gaan open, … We gaan terug meer mensen tegenkomen. Misschien is dat gewoon onderdeel van mijn eigen gewoonten. Mijn extreem gevoel voor rechtvaardigheid en verantwoordelijkheid komt niet overeen met de huidige richtlijnen die veel soepeler zijn. Ik zoek mijn weg tussen wat mag en wat ik doe. Waarbij ik minder doe dan toegelaten. En toch voelt het aan als teveel. Wat als …. ??