Onlangs hoorde ik een vriend zeggen dat je elke twee weken iets in je agenda moet plannen waar je naar uitkijkt. Ik vind dit wel een fijn idee, zo heb ik steeds leuke dingen in het vooruitzicht. Het brengt een positief streven in mijn gemoed.
Proactief als altijd ben ik erin gevlogen. Naar welke dingen kijk ik uit? Laat me eens denken.
- Vanavond volg ik een webinar over meditatie. Niet gegeven door een of andere zweverige guru maar door neuroloog Steven Laureys. Meditatie gekoppeld aan wetenschappelijke inzichten. Daar hou ik van.
- Ik heb me ingeschreven voor een retraite in februari. Vorige keer is me dit wel bevallen en ik was al van plan om het in de zomer opnieuw te doen. Dat er al in februari een mogelijkheid kwam is dus alleen maar een meevaller.
- De laatste weken ben ik heel geregeld met vriendinnen gaan wandelen. Ik kan daar zo van genieten. Vooral blijven doen dus. Bijkomstig voordeel: het is nog gezond ook.
- De verdere ontwikkeling van mijn alter ego Sila in het spel Black Desert Online. Ik zal je de nerd details besparen.
- De zaterdagse babbelavonden van Aut&Out. Het is een plek waar ik het gevoel krijg zowel steun te krijgen alsook steun te geven. En als toegevoegde waarde: ik leer nieuwe mensen kennen.
- De droom om na corona een groep bij me thuis bijeen te krijgen om elke eerste en derde maandagavond van de maand samen te mediteren. Een droom die eigenlijk klaarligt. Het is enkel nog wachten tot we verlost zijn van corona.
- Een hele kleine en simpele waar ik naar uitkijk. Ik wil weer eens naar de cinema gaan.
- Ik zou het nog bijna vergeten. Mijn eerste optreden als ervaringsdeskundige inzake autisme op een infoavond. Voor het eerst in jaren nog eens iets van werk al zij het vrijwilligerswerk. De dromende ik denkt al aan het geven van meerdere infoavonden als dit meevalt. Maar laten we het vooral stap voor stap doen.
Als ik zo een lijstje opstel dan zie ik echt in hoe gelukkig ik ben in mijn leven. Een deel van wat ik zou willen doen lukt me niet door autisme. Maar een hele hoop lukt me wel. Ik blijf vooruit gaan en vergroot meer en meer mijn comfortzone. Ik ben weer meer actief op gebied van ondersteuning en hulpverlening aan andere mensen. Niet zozeer in een werkomgeving maar eerder tijdens babbels, meditatiesessies en infoavonden. Hieruit put ik zoveel kracht en geluk. Ik hoop ooit een perfecte en veilige plek te vinden waar ik als vrijwilliger aan de slag kan om weer wat meer mensen te helpen. De droom is de combinatie van mindfulness en gesprek. Maar zover ben ik nog niet. Maar laat me vooral blijven uitkijken naar morgen!
