Vrijdagavond en zaterdag hebben we weer hard gewerkt aan mijn meditatieruimte. De drie blauwe tuinhuiskastjes die de ruimte nog steeds ontsierden werden vervangen door twee houten kasten met strak design. De kasten in elkaar zetten nam behoorlijk wat tijd in beslag en verder hebben we achteraan ook ruimte gemaakt om de blauwe kasten te zetten zodat deze niet verloren gaan. Opbergruimte kan ons gezin altijd gebruiken.

Kasten uitladen, maken, verzetten, opruimen, …. de dag was goed gevuld. ’s Middags kwam ook de verkoper van airconditioners kijken en na overleg volgde de bestelling. Een meditatieruimte is pas aangenaam als een mens niet moet lijden onder het gevoel te koud of te warm.

Moe maar trots op het verzette werk gingen we ’s avonds samen aan tafel. Al snel werd het gezellig. Iedereen praatte en niemand leek haast te hebben om te verdwijnen achter een PC of TV. Na het eten ging ik met mijn zoon nog even naar de meditatieruimte om het genoeglijk gesprek dat aan tafel gevoerd werd verder te zetten. Even later nodigden we ook papa en dochter uit. Uiteindelijk zaten we een hele avond in de ruimte.

Sfeerlichtjes, lekker warm, praten, lachen en tot slot ‘wie ben ik’ spelen. De avond vloog voorbij. Mijn kinderen genoten, gierden van het lachen, rolden over en in elkaar, knuffels werden uitgewisseld.

Lang na slaapjestijd ging mijn dochter te bed. Waarna ik nog met mijn man in de zetel kroop om TV te kijken MET een portie bitterballen. Ongezond maar gisteren kon me dat niets maken. De avond afsluiten en samen met mijn man in slaap vallen in de zetel. Geen idee hoe laat mijn zoon uiteindelijk in bed kroop. Als puberende tiener is hij diegene die gisteren als laatste naar bed ging.

Gisteren was: the perfect day!