Met als belangrijkste tijdverdrijf het spelen van Black Desert Online noem ik mij met enige trots een gamer. Ik speel nu een paar jaar BDO en begin stilaan tevreden te zijn met mijn progressie. Ik behoor tot een PVP* guild met mensen die mij helpen om me verder te ontwikkelen binnen de game en om steeds te blijven bijleren.

Een gamer, een kleintje dan. Hoewel ik dagen heb dat ik meerdere uren game, ik trek geen dagen van 10 uur grinden zoals echte gamers dat doen. Naast de simpele reden dat ik hiertoe de tijd niet heb, ik zou het ook niet kunnen. Na twee uur heb ik altijd het gevoel dat mijn brein smelt en moet ik even iets anders gaan doen. Hoewel het gezond is om af en toe wat beweging in te bouwen, een echte gamer doet dat niet.

Gisterenavond toen ik om 19:00 uur nog even naar buiten ging sloot ik een gesprek af met enkele andere gamers. Toen ik vanmorgen om 5:10 uur het spel weer opende zag ik beide heren nog steeds online. Ik voegde me toe aan het gesprek en wenste hen een goedemorgen. Waarna ik vroeg: ‘Of is het nog steeds avond voor jullie?’. Avond dus, ze hadden een nachtje doorgetrokken. Om 6:00 uur sloten ze af en een van hen kruipt dan in bed tot ergens in de vooravond. De andere zei: oh, kan ik nog net twee uur slapen voor ik naar mijn werk moet. DAT zijn echte gamers. Dat zijn de mensen die binnen het spel de grenzen verleggen en behoren tot de top.

Zelf zie ik me binnen het spel als een speler die stilaan tot de hogere middenklasse begint te horen. Maar toen ik me gisteren aanmeldde binnen een Facebookgroep van BDO kreeg ik toch wel verrassende opmerkingen. Ik bedankte hen voor acceptatie in de groep en stelde mezelf voor met klasse, gear en level. Zoals het een bescheiden gamer betaamt voegde ik eraan toe dat ik hoop nog veel te leren binnen deze groep en dat ik me ervan bewust ben dat ik nog aan mijn uitrusting moet werken.

De antwoorden waren duidelijk. Niets bescheiden gamer of moeten leren. Ik was een God in hun ogen. Met mijn gear en level behoor ik tot de absolute top, aldus de antwoorden. Ik verschoot best van deze reacties want binnen mijn guild ben ik echt de kleinere speler uit de bende. En toen viel alles weer in perspectief.

Toen ik begon en twee weken dit spel gespeelde had ik eindelijk geleerd dat ik niets wist. Het is zo immens en de leercurve is zo groot dat je dan beseft: dit lukt me niet alleen. Ik ging bij een PVE* guild en begon te vissen. Level 56 bereiken leek de hemel en ik veronderstelde nooit zover te raken. Nadien verlegde ik grenzen en mijn idolen werden gamers met 200 AP* of meer. Toen ook deze grens naderde merkte ik dat grenzen een kwestie van perspectief en doorzetting zijn. Ondertussen heb ik 269AP, een getal dat menig hoofden van gamers in dit spel blijkbaar doet duizelen. Voor mij ligt de top alweer verder: PEN gear, de ultieme uitdaging.

Wanneer ben je een hardcore gamer? Wanneer bereik je de top? Wanneer wordt je iemand waar anderen naar opkijken? Het is blijkbaar een persoonlijk en veranderend perspectief. Naarmate je zelf groeit, verleg je ook je doelen. Mijn helden in het spel zijn ondertussen gamers die het bovenvermeldde PEN gear hebben. Maar ooit keek ik inderdaad zelf op naar gamers die level 60 bereikten en 200 AP hadden. Alles in het leven verandert, mijn doelen, mijn idolen, mijn wensen, … . Nooit gedacht dat ik ooit zelf een gamer zou zijn waar anderen naar opkijken.

*PVP: player versus player

*PVE: player versus environment

*AP: attack power, aanvalskracht