Ik ben nooit een grote lezer geweest. Het hoe en waarom hiervan doet in dit verhaal niet echt terzake. Maar tegenwoordig lees ik ongeveer één boek per maand. Nog steeds geen grote lezer, maar toch wel meer dan voorheen. Ik geniet van de rust die het brengt.

Deze week mijn laatste aanwinst gekocht. En hoewel ik nog maar net begonnen ben met lezen, dit boek is fantastisch. Het is meteen een van mijn favoriete boeken geworden. Ik hoor je al denken, hoe kan je dat nu weten als je er nog maar net in beginnen lezen bent? Wel, omdat het helemaal niets te maken heeft met waarover het boek gaat.

Ik hou van hoe het boek aanvoelt. De buitenste kaft van het boek heeft ietwat geribbeld papier. Het geeft mijn handen gewoon rust om het vast te houden. Het omslaan van een pagina doet mijn vingers glijden over de buitenkant. Het doet me ook het papier binnenin voelen. Het is dikker papier dan dat waar de meeste boeken van gemaakt zijn. En omdat het boek zo goed in mijn hand lag heb ik de buitenste kaft er even af gehaald om te beleven hoe de harde kaft aanvoelde. En ja hoor, even fijn.

En als ik dan toch bezig ben over de kwaliteiten van dit boek. Het ruikt ook goed. Nog niet door teveel handen gegaan, nog geen duffe bibliotheekgeur en helemaal geen stoffige geur. Het ruikt naar vers, nieuw, proper. Ik ruik zelfs het verschil tussen blanco pagina’s en bedrukte pagina’s. Dus ook de inkt heeft een specifieke geur. Alleen die geur neemt me zo weer terug naar goede jeugdherinneringen.

Hoeveel van jullie stonden er al eens stil dat een boek veel meer is dan alleen een berg woorden samengebracht tot een verhaal? Het is ook het papier, de inkt, het gevoel, de geur, …. Al die dingen bepalen of ik een boek goed of niet goed vind. En dit boek scoort hele hoge toppen op het geheel.

Ik twijfel om te vermelden welk boek het is omdat velen dit dan toch gaan beoordelen op inhoud. Maar voor de curieuze mensen onder ons: “Waar je ook gaat daar ben je” geschreven door Jon Kabat-Zinn.