Na 9 weken lockdown wordt het stilaan moeilijk om nog onderwerpen te vinden om over te bloggen. Ik zit 23 uur per dag in mijn kot, uiteindelijk is dan alles wel vertelt. We hebben een structuur gevonden en ik voel me opperbest. Een hele week goed geslapen en GEEN enkele nachtmerrie. Volgens mij is dat een primeur.

Maar als ik diep nadenk dan vind ik wel onderwerpen om over te schrijven.

Op 13 maart ging de lockdown in en tijdens die eerste week was mijn zoon jarig. Toch niet ideaal zo in lockdown. Even later die maand was een vriendin jarig. Ik deed de wens om mijn verjaardag niet alleen te moeten vieren. Hopend dat de lockdown tegen dan wel opgeheven zou zijn en ik vrienden mocht zien of mocht gaan mediteren.

Aanstaande dinsdag zijn zowel mijn schoonzus als mijn beste vriendin jarig. Nog altijd in lockdown en hoewel ik ze een knuffel zou willen geven, het zit er niet in. Even later deze maand ben ik zelf jarig, eentje in lockdown. Twee decennia geleden had ik een memorabele verjaardag, eentje om in te kaderen. Ik had een gigantisch feest samen met andere familieleden. Er werd er eentje 10, 20, 30, 40 en 50 dus we gaven samen een feest. Heel de familie verenigt om 150 jaar te vier. Dit jaar vier ik mijn verjaardag in gezinsverband. Geen groot feest, geen cadeautjes, geen vrienden, …., gewoon thuis. Het contrast is enorm.

Ach, misschien sla ik mijn verjaardag gewoon over. Dan kan ik nog een jaartje langer jong blijven. Niet dat ik nu ineens oud ben (daar wacht ik nog eens 40 jaar mee), maar jong dat is ook gedaan. Alhoewel mijn dochter in alle eerlijkheid het volgende formuleerde: “40 jaar, das wel al oud hoor!”.