Vanmorgen toen ik wakker werd waren mijn eerste 2 gedachten:

Ik ben wakker.

Ik leef nog.

Het was me wel weer het nachtje. Gisteren zonder stress en spanning gaan slapen. Twee uur voor ik ging slapen niet meer gegeten. Geen schermpjes vlak voor het slapengaan. Perfect. Het is een routine die ik ‘probeer’ aan te houden.

Zondagavond is altijd een slechte nacht geweest. Maandag terug naar school, maandag terug aan het werk, maandag …. altijd weer die spanning voor de week. Maar tegenwoordig ging het iets beter. Het was lang niet meer elke zondagnacht dat ik nachtmerries heb. Maar tja, de zondagavond na een vakantie, achteraf gezien had ik het kunnen weten.

Nochtans is het lockdown, dus thuisstuderen. Geen stress voor kinderen die op tijd en stond op school moeten geraken. Geen stress om zelf ergens te moeten geraken. Ik had er zelfs niet bij stilgestaan dat het een moeilijke nacht kon worden.

Maar het is wat het is. Ik ben wakker, voel alsof ik een hele nacht een marathon gelopen heb en ik leef nog.

Die horde spinnen die mij vannacht aanviel heeft mij niet klein gekregen. Uren op de vlucht om dan uiteindelijk geplet te worden door een takelwagen die een paars-roze glinsterende botsauto kwam afleveren aan een garage wegens een deuk vooraan links.

Volgens mij ben ik om het uur wakker geworden om dan gewoon in een volgende nachtmerrie te sukkelen. Het stopt niet met 10 keer op de vlucht, vermoord, verkracht, … vannacht. Maar: ik ben wakker en ik leef nog.

Het goede nieuws: ik ben wakker en mag een hele dag van mijn gezin genieten. Kids begeleiden, koken, wassen, opruimen, …. the usual stuff. Tegen ik vanavond terug in  bed mag/moet hoop ik deze nachtmerries weer vergeten te zijn.

Zodra mijn kids achter hun boeken zitten ga ik even mediteren. Innerlijke rust zoeken en vanavond hoop ik nog een avondwandeling te doen. Wandelen in de ondergaande zon, zalig gewoon.

Ik hoop dat jullie een betere nachtrust hadden. Een geweldige week tegemoet gaan. En vooral: blijf binnen, stay safe.