De paasvakantie loopt vandaag op zijn einde. Morgen begint de school weer en moet ook mijn man weer aan het werk. Dat wil zeggen: twee studerende kids thuis en een werkende man thuis. Gelukkig hebben wij computers genoeg om dit te doen slagen. En dit zonder dat ik mijn gaming-PC ter beschikking moet stellen.

Iedereen is hier eigenlijk blij dat de school en het werk terug starten. Vakantie tijdens lockdown, het is toch niet ideaal. Zelfs mijn zoon gaf gisteren aan dat hij het gamen moe was. Ik viel zowaar uit mijn zetel en kreeg ter plekke een hartaanval van het verschieten. Het zat er wel aan te komen. Als ik zie hoeveel hij de laatste dagen gaan wandelen, joggen en fietsen is. Hij was duidelijk op zoek naar iets anders.

Natuurlijk is het niet allemaal even evident. Mijn twee kinderen staan stijf van de zenuwen. School à la lockdown. De vragen blijven komen. Mama, hoe gaat dat zijn? Wat gaan we juist moeten doen? … Gisteren spendeerde ik dan ook het grootste deel van de dag aan het voorbereiden van mijn zoon voor school. Ik werkte twee uur aan het maken van een weekplanning. Een duidelijk overzicht wat hij wanneer moet studeren en wanneer hij lessen heeft. Daarnaast de gewoonlijke zaken opgenomen in de planning: opstaan, ontbijten, pauzes, lunchpauze, douchen, avondeten en vrije tijd. Nu heeft hij een duidelijk overzicht wat hij wanneer moet of kan doen. Hopelijk brengt dat rust in zijn hoofd.

Vandaag deed ik al hetzelfde voor dochterlief. Opmaken van een weekplanning. Gelukkig ging dit sneller want het blanco plan met ontbijt, pauze, lunch, … had ik bewaard om te herbruiken. Alleen schoolwerk moest ik nog inplannen en voor een lagere school is dit toch eenvoudiger. Extra hier was wel het voorbereiden van de PC. Ik heb alle video’s, taakjes, programma’s op de PC gezet en geleerd hoe ze deze moest openen en gebruiken. Voorsprong nemen op morgen. En ineens wegnemen van een hoop zenuwen.

Straks nog een begeleidingsgesprek van de auticoach voor de kids. Er zijn zo van die mensen die hun werk met hart en ziel doen. Dit wil namelijk zeggen: werken op zondag. Maar we zijn dankbaar. Mijn twee kids kunnen het echt wel gebruiken vandaag. Daar druipen de zenuwen vanaf. En gewoon het gevoel dat er anderen klaarstaan om te helpen, dat geeft rust, zekerheid, veiligheid. Een gevoel dat ik ten zeerste herken.

Voor mijn kinderen begint de school morgen. Ik ben al dagen bezig om deze overgang vlot te laten verlopen. Dat is dan de taak van een moeder zeker.

Ik ben eens benieuwd of ik vanaf morgen nog rustige momenten in mijn dag vind om nog te mediteren of te genieten van een tas thee.